veerkracht
veerkracht · 16. augustus 2018
Een koffietafel na een begrafenis. Eerst is de sfeer bedrukt, wat stilletjes. Na een tijdje hoor je meer en meer geroezemoes. Mensen zoeken elkaar op. (Raar maar waar; koffietafels zijn tegenwoordig één van de zeldzaamste plaatsen waar mensen nog – zonder afleiding- met elkaar praten) Herinneringen worden opgehaald. En dan klinkt er een lach. Verschrikt kijkt men op. Wie durft er te lachen? Dat was ik dus. Iemand had een ontzettend grappig voorval van mijn (overleden) man verteld dat ik nog...
veerkracht · 17. juli 2018
Anno 1998: na de kinderen afgezet te hebben aan school, rijd ik naar het werk. Onderweg staat Radio Donna op. De dag ziet er goed uit. Eén van de eerste dingen die ik doe, is koffie zetten. De collega’s druppelen binnen met de ochtendverhalen. Ik ga de trap op naar mijn postbakje en maak het leeg. Zo passeer ik een aantal bureaus en steek even mijn hoofd binnen. Alles ok hier? Een praatje over zieke kinderen, moeilijke vergadering... Om half 9 gaat het antwoordapparaat af en start de...
veerkracht · 26. juni 2018
Van alle kunstvormen raakt muziek mij het meest in het hart. En ik ben blijkbaar niet alleen. Als ik ‘muzikale’ berichten deel op social media, zijn ze steevast de populairste. Mijn verhaal vandaag gaat over hoe muziek mij getroost heeft op mijn donkerste momenten. Een melodie of een lied kan dingen ‘zeggen’ op een manier die woorden soms ontoereikend doen lijken. Niet voor niets zegt men dat het een universele taal is. Ik versta bijster weinig Portugees maar in de Fado herken ik...
veerkracht · 28. mei 2018
Toen ik na de bevalling van mijn oudste zoon, bezoek kreeg van mijn papa keek hij naar zijn kleinzoon en zei tegen mij: ‘Nu heb je zorgen tot je je hoofd erbij neerlegt’. Ik heb nog vaak aan deze woorden moeten denken, want ik ben het niet met hem eens. Helaas is hij vorig jaar overleden, zodat ik hem niet meer kan uitleggen hoe ik het bekijk. Want laten we eerlijk zijn: een kind dat kruipt onder je huid. Dat is een liefde, een verbinding die woorden overstijgt en voor de rest van je leven...
veerkracht · 23. november 2017
Naast muziek, wandelen en shoppen, duik ik in mijn vrije tijd het liefste in een boek. De bib heeft aan mij een regelmatige klant. Bij elk boek klopt mijn hart een beetje van de spanning… wat gaat het worden? Spanning? Humor? Net als voor muziek kan je mij een omnivoor in boekenstijlen noemen. Ik duik overal in. (Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik ze niet allemaal uitlees. ’t Valt ook al eens tegen.) Naast de ontspannende boeken, pik ik ook altijd een boek mee om bij te leren,...
veerkracht · 16. september 2017
Vorige week had ik een ervaring waar ik stil van werd.
Het doel was een kleine week gaan schrijven aan mijn boek in een stiltehoeve. We zouden (aldus het programma) afwisselend mediteren, schrijven en gecoacht worden. De verblijfplaats vroeg absolute stilte tussen 23.00 uur ’s avonds tot en met het ontbijt. Dat las ik in de bijgevoegde informatie. Geen probleem dacht ik.
veerkracht · 25. juli 2017
Vorige week zag ik Luc Swinnen in het programma “Van Gils en gasten”. Hij kwam pleiten voor een kwaliteitsvolle behandeling van burn-out.
Zelf opgeleid door dhr. Swinnen, ken ik zijn bezorgdheid.
veerkracht · 21. mei 2017
Mijn cliënt zuchtte: ‘Niets werkt voor mij’. Toen ik vroeg wat ze dan al geprobeerd had kreeg ik een hele opsomming. Ze vertelde onder andere ‘Ik lees elke week een boek of wat tijdschriften en ze zeggen allemaal dat ik moet positief denken. Ik probeer dat, maar dat werkt niet voor mij’.
veerkracht · 04. mei 2017
Mensen zeggen vaak tegen mij: ‘Jij bent toch een optimist!’ Wel, ik ga je iets vertellen. Iedereen is een optimist. Een mens is namelijk van nature optimistisch. Een baby wordt nooit als pessimistje geboren. Een kind droomt gouden dromen…
Waarom voelt iedereen zich dan niet zo?
veerkracht · 19. maart 2017
Toen ik als jong meisje de film ‘The Wizard of Oz’ zag, ging mijn hart uit naar de leeuw. Grote mond, klein hartje en hevig op zoek naar moed. (Hoe zou dat komen :)?)